Jest to masa ciała, której występowanie zmniejsza ryzyko zachorowania na szereg chorób wynikających z nadmiaru (najczęściej) lub niedoboru tkanki tłuszczowej.
To stan, w którym ilość tkanki tłuszczowej w organizmie przekracza normy zdrowia, co można ocenić na przykład na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI) wynoszącego 25 lub więcej.
To stan, w którym ilość nagromadzonej tkanki tłuszczowej w organizmie przekracza normy zdrowotne, co można ocenić na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI) wynoszącego 30 lub więcej, lub wskaźnika RFM wynoszącego równo, lub powyżej 25% dla mężczyzn i 32% dla kobiet.
To pojedyncza cząsteczka cukru, preferowana przez organizm jako główne źródło energii. Powstaje w wyniku trawienia pożywienia zawierającego węglowodany.
To hormon wytwarzany przez trzustkę w odpowiedzi na wzrost poziomu glukozy we krwi. Jego główną funkcją jest przenoszenie glukozy z krwi do komórek naszego ciała.
Określa, jak skutecznie receptory w błonach komórek reagują na insulinę. Jest to cecha, której 50% jest uwarunkowane genetycznie, a pozostałe 50% zależy od aktywności fizycznej i masy ciała.
To stan, w którym komórki organizmu słabo reagują na działanie insuliny, co prowadzi do trudności w przemieszczaniu glukozy z krwi do wnętrza komórek. Jest to charakterystyczna cecha występująca m.in. w cukrzycy typu 2.
Zwany również prediabetyką, to okres, w którym poziom glukozy we krwi jest wyższy niż u osób zdrowych, ale nie wystarczająco wysoki, aby zakwalifikować się do diagnozy cukrzycy. Prediabetycy mają zwiększone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2.
To choroba metaboliczna charakteryzująca się podwyższonym poziomem glukozy we krwi, zazwyczaj spowodowanym brakiem lub niewłaściwym działaniem insuliny.
To choroba autoimmunologiczna, w której układ odpornościowy atakuje komórki produkujące insulinę w trzustce, prowadząc do niedoboru insuliny. Na chwilę obecną jest to choroba nieuleczalna, która wymaga codziennego dostarczania insuliny.
To choroba metaboliczna charakteryzująca się insulinoopornością lub niewystarczającą produkcją insuliny przez trzustkę. Zazwyczaj związana jest z czynnikami środowiskowymi i stylem życia. Jest to najpowszechniej występujący typ cukrzycy.
Czasem określana jako cukrzyca typu 3 to rodzaj cukrzycy, która wynika z innej choroby lub stanu zdrowotnego, takiego jak choroba trzustki, hormonalne zaburzenia czy leki wpływające na poziom cukru we krwi.
To rodzaj zaburzenia metabolicznego, które występuje u niektórych kobiet w trakcie ciąży. Charakteryzuje się podwyższonym poziomem glukozy we krwi, który przekracza normy, ale nie osiąga poziomów wymaganych do zdiagnozowania cukrzycy typu 2. Rozwija się zwykle w drugiej połowie ciąży i związana jest z działaniem hormonów ciążowych, które mogą prowadzić do oporności na insulinę.
To miara, która określa, w jaki sposób spożywane węglowodany wpływają na poziom glukozy we krwi. Wyraża to, jak szybko dany pokarm podnosi poziom cukru we krwi w porównaniu do czystej glukozy. Wyróżniamy trzy kategorie produktów pod względem wysokości indeksu glikemicznego: o niskim (do 55), średnim (56-69) i wysokim (70 i więcej) indeksie.
To miara, która łączy ilość i jakość węglowodanów w posiłku, biorąc pod uwagę, jak danie wpływa na poziom glukozy we krwi. To bardziej zaawansowany wskaźnik niż indeks glikemiczny, ponieważ uwzględnia ilość spożywanych węglowodanów. Ładunek glikemiczny możemy wyliczyć mnożąc indeks glikemiczny danego produktu przez ilość węglowodanów, jakie zawiera i dzieląc ten wynik przez 100. Ze względu na wysokość wyróżniamy produkty o niskim (do 10), średnim (11-19) i wysokim (20 i więcej) ładunku glikemicznym.
To miara, która określa, w jaki sposób konkretne pokarmy wpływają na wydzielanie insuliny po spożyciu. Indeks insulinowy kategoryzuje również produkty, które nie zawierają w sobie węglowodanów.
To jednostka określająca ilość pożywienia, która dostarcza około 100 kcal z białka i tłuszczu.
To określona ilość pożywienia zawierająca około 10 gramów węglowodanów przyswajalnych. 1 WW dostarcza 40 kcal do organizmu.